WAT ALS DE DOOD NOOIT DE BEDOELING IS GEWEEST?

Waarom zijn we ongerust over het sterven als het gewoon een normale eindfase van het leven is? Waarom lijken mensen er alles aan te doen om de dood zo lang mogelijk uit te stellen? En is het altijd de bedoeling geweest dat mensen zouden sterven?

In de eerste eeuw van onze jaartelling leefde er een man die Paulus heette. Hij had veel nagedacht over het leven – en over de dood. En hij schreef daarover een brief aan mensen die in de hoofdstad van het Romeinse Rijk woonden. Hij baseerde zijn ideeën op de Joodse Bijbel, wat wij het ‘Oude Testament’ noemen. Zijn woorden nemen ons terug naar het prille begin van de wereld.

Adam, de eerste mens, was perfect gemaakt en had een intens contact met zijn Maker. Zijn relatie met zijn hemelse Vader was perfect. Tegelijk had hij ook een vrije wil. Die gaf hem de keuze God te gehoorzamen, of niet. Ook al was hij gewaarschuwd voor de consequenties, toch overtrad Adam de wetten van God en was hij niet langer onsterfelijk. Sindsdien zit de hele mensheid opgescheept met het kwaad. Dat is sterker dan henzelf en brengt onvermijdelijk de dood met zich mee. Zo bezien lijkt het verhaal fatalistisch, maar er is ook een hoopvol perspectief.

Paulus geloofde in God en was ervan overtuigd dat God de wereld perfect had geschapen. Daarin was geen plaats voor de dood. Het was de wereld waar we nu nog van dromen. De volmaaktheid bestaat niet meer. En we vinden dat zonde. In feite was het ook de zonde die alles ruïneerde. Zoals Paulus het uitlegt:

de zonde van één man is de oorzaak van alles wat er misging.

ONGEWILD, ONVERMIJDELIJK?

Het woord ‘zonde’ kent vrijwel iedereen, maar het begrip is niet populair. Het doet ons denken aan dingen die niet mogen. Maar het gaat verder dan dat. Zonde is niet zozeer een actie, maar veeleer een attitude. Het is zeggen tegen God: Ik heb U niet nodig. Je keert als het ware je rug naar Hem toe en je kijkt compleet de andere richting uit, naar de dood in plaats van het leven. Zoals Paulus het zegt: iedereen heeft gezondigd. We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Onze attitude heeft ons weggedreven van het leven, het eeuwige leven, zonder dood, dat we allemaal zo graag wilden …

Het is niet vreemd om te denken:

“Moet ik boeten voor iets wat eigenlijk de schuld is van een ander?”

Maar eigenlijk zijn we niet zoveel anders dan Adam. We hebben dezelfde genen, en we zijn allemaal mensen met een vrije wil. Als we ons in dezelfde situatie bevonden hadden, zouden we wellicht hetzelfde gedaan hebben als onze verre voorvader. En toch hebben we het wrange gevoel dat het niet zo zou moeten zijn. Maar wie verandert er iets aan?

ER IS HOOP…

Je zou de indruk kunnen krijgen dat de Bijbel een deprimerend boek is: we zijn allemaal slecht en ons enige uitzicht is de dood. Maar dan vergeet je het belangrijkste deel van het verhaal. Ook daarover schrijft Paulus in zijn brief aan de mensen in Rome. “Door de zonde van één mens, strafte God alle mensen. Doordat Adam ongehoorzaam was aan God, kreeg de zonde macht over iedereen. Maar doordat één mens het goede deed, ziet God ons allemaal als goede mensen. Doordat Jezus Christus gehoorzaam was aan God, zal God aan ons allemaal het eeuwige leven geven.” Paulus zegt dus dat het duidelijk is waar de dood vandaan komt. Maar hij laat het daar niet bij. Hij spreekt ook over een eeuwig leven dankzij een ander mens, Jezus Christus.

Van Zijn tijd op aarde, zo’n 2000 jaar geleden, hebben we verschillende historische ooggetuigenverslagen. Zijn tijdgenoten beschreven wat ze hoorden en zagen. Ze schreven over de wonderen die Hij verrichtte. Ze vertelden hoe Hij werd gekruisigd en daarna begraven werd. Maar ook hoe ze Hem daarna weer in levende lijve zagen. Hij had de dood overwonnen, niet alleen voor Hemzelf, maar ook voor iedereen die in Hem gelooft. Dat is de kern van de boodschap: Jezus is herrezen en leeft!

DE RELATIE HERSTELD

Jezus was de Zoon van God die naar de aarde kwam. Hij had alle rijkdom en heerlijkheid. Maar hij besloot om bij en met de mensen in armoede te leven. God wilde graag de relatie herstellen. Een verbroken relatie waarin wij als mens onze rug toekeerden naar Hem. En we zeiden dat we Hem niet nodig hadden. God wilde niets liever dan dat we zicht zouden krijgen op een eeuwig leven met Hem.

God zelf kwam naar deze aarde in de persoon Jezus en nam aan het kruis onze straf van de zonde op zich.

Jezus leefde het perfecte leven dat ik moest leven. En hij stierf aan het kruis de dood die ik moest sterven. God geeft ons genade door Zijn Zoon onze plaats te laten innemen. Het is zoals Paulus schrijft in zijn brief: “Door de overtreding van één mens moesten alle mensen sterven. Maar de genade die God aan alle mensen schenkt door die ene mens, Jezus Christus, is veel overvloediger”.

Deze brief maakt nu deel uit van de Bijbel. Die legt niet enkel het probleem van de dood aan ons uit, ook de oplossing wordt erin getoond. Dat we sterven, is normaal: aan onze tijd op aarde komt een einde. Maar door het geloof in Jezus, is er voor ons iets veel beters en mooiers weggelegd: het eeuwige leven bij de Vader. Jezus zei het zelf:

“Ik ben het die de doden laat opstaan. Ik ben het die leven geeft. Iedereen die in Mij gelooft zal leven, ook als hij sterft. En iedereen die leeft en in Mij gelooft, die zal niet voor eeuwig sterven” (Johannes H11:25-26).

AUTEUR: NAAR EEN LEZING VAN OLIVIER LE JEUNE